III. Temu Janji Pertama Yang Sempurna

Seperti yang ramai sedia maklum (kalau tidak, saya nak memaklumkan lah ni), saya suka berangan. Penat tau sebenarnya jadi orang yang kuat berangan ni! Asyik berangan je, bila nak game? :..( Tetapi untuk post kali ini, saya akan tone down kan sedikit keberanganan saya ni. Bosan lah pula kalau topik ni diterhadkan hanya untuk kekasih. Lagipun, pada pendapat saya, temu janji pertama ialah sebuah pertemuan yang general. Sebab ia menandakan pertemuan pertama, baru nak mula kenal-kenal. Boleh dikatakan, tanda permulaan sebuah persahabatan. (kalau kekasih pun, bukan ke mulanya sebagai seorang kawan?) (pendapat saya lah tapi, hehe)

Tipu lah kalau nak katakan yang saya tidak ada senarai temu janji idaman, tapi masalahnya saya sendiri tak tahu temu janji pertama idaman saya tu macam mana. Okai lah, bismillah, saya cuba ya!

Saya tak suka idea temu janji pertama yang akan timbul di minda disebabkan pengaruh budaya barat, namun saya percaya bahawa part makan memang wajib dan harus diselitkan. (Okay saya tak tahu macam mana nak terangkan tapi...) Saya hanya cuma suka makan dengan sesetengah orang. Macam ada orang, saya tak nak kongsi waktu makan dengan, kerana ada orang memang mempunyai "jangan makan dengan saya" vibe. Kalau dah berniat untuk membawa perkenalan itu ke tahap yang seterusnya, pastinya akan ada lebih banyak lagi temu janji untuk makan. Jadi saya hendaklah boleh terima cara kawan saya makan. Kalau persahabatan itu pula dibawa ke jinjing pelamin nanti makinlah teruk. Pagi petang siang malam nak makan kene hadap orang yang sama. Paham kan maksud saya?

Selain daripada mempertimbangkan habit sewaktu makan, definisi tentang keseronokkan seseorang itu juga memainkan peranan. Cara pemikiran dan cara perbualan pun penting apabila hanya berdua. Eh, kalau fikirkan balik, memanglah temu janji pertama ini sungguh menekankan. Ini adalah satu-satunya peluang untuk kita buktikan yang kita layak untuk kekal dalam hidup masing masing. Kalau ada yang janggal sahaja, akan terpeliok lah persahabatan itu. Bukan ke begitu?

Haa, boleh agak kan temu janji pertama idaman saya macam mana? Mula-mula lepas dah jumpa boleh lah kita pergi ke muzium! Saya ni bukan lah fanatik sangat dengan seni, hanya minat gitu-gitu sahaja. Tetapi saya telah memilih muzium kerana, ia merupakan sebuah tempat yang senyap, maka terpaksa lah berbual. Apa yang diperbualkan akan menentukan kalau kita boleh kamcheng atau tidak. (Tambahan lagi, boleh lah uji kebolehan dia mengambil gambar, boleh gitu?)

Selepas itu, bila nak pergi makan, nampak apek jual ice-cream $1 tu kaup je lah! Bab makan pula, saya sebenarnya tak kisah malahan lagi rela makan yang murah-murah. Kalau pergi foodcourt Boon Keng makan sup tulang pun syiok juga. Dah habis makan, ada ujian lagi, ujian ketiga. Nak tengok kalau orang saya keluar dengan ini, ingat Ilahi ke tidak! Cheh berbual macam paham.

Dah cukup lah tu, tak payah nak melebih sangat. Ada sesiapa yang berminat nak penuhi keinginan saya ini tak? Kita boleh buat dua kali lah, satu cara saya dan lagi satu cara awak? Hehe.

Yang ikhlas dan sedang berangan,

F. H.